Ik vraag me ongeveer elke dag af waar de tijd blijft. Nu deed ik dat eigenlijk al lang maar ik moet bekennen dat sinds de Corona-madness alles wereldwijd op zijn kop gezet heeft, de dimensie ‘tijd’ behoorlijk aan bewustwording heeft ingeleverd. Het lijkt erop of we van weekend naar weekend schieten, en voor het gemak, al wat er tussen zit in stand 32 doorspoelen. Kennelijk is ons brein niet in staat om deze enorme impact te bevatten, te behappen en in de vierde dimensie ‘tijd’ te plaatsen. Is dat erg? Nou nee, misschien niet. De afgelopen periode is nu immers niet bepaald een periode die we gaan nomineren voor een Oscar.
Het is zonder twijfel dat het eerste half jaar meer energie gekost heeft dan welk afgelopen totaaljaar dan ook. Met name voor ondernemers heeft de onbekendheid met deze bedreiging en de onzekerheid over de toekomst veel hoofdbrekens en dus veel energie gekost. De duidelijke stramienen waarin we verkeerde veranderde plots in een kluwe onwarbaar garen. Personeel werkte thuis, afspraken werden gecanceld. De agenda en het kantoor waren leeg! Evenals onze accu! Help!!!
