Bijna een jaar geleden hing ik thuis een spreukenkalender op waar ik sindsdien elke dag trouw op kijk en vervolgens een blaadje afscheur om de brug naar de volgende dag te maken. Ik vind dat prettig omdat het verscheiden van een dag één van de weinige constante factoren in ons hedendaagse drukke leven is. Heerlijk rigide en door niemand te beïnvloeden.
Toch voelde ik ongeveer een week geleden een lichte paniek ontstaan toen ik plotseling, geheel onverwachts, het blaadje van 1 december zag verschijnen.
Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat er bijna een volledig jaar voorbij is gegaan zonder dat ik het in de gaten had! Heb ik dan die kalender niet dunner zien worden? Hebben we dit jaar dan geen vakantie gehad? Mij bekroop hetzelfde gevoel dat ik vroeger regelmatig had als ik vanuit Utrecht naar huis reed en me plots bij Den Bosch realiseerde dat ik ongeveer 30 kilometer had gereden zonder dat zelf te beseffen.
Of erger nog, het gevoel dat je kreeg als je vroeger ‘s avonds in je schoolagenda keek en er achter kwam dat je de dag erop een belangrijk tentamen had waarvan je vast in de veronderstelling was dat dat pas over twee weken zou zijn!
Ik heb mezelf afgevraagd hoe het mogelijk is dat dit mij overkomt. Ik ben tot de conclusie gekomen dat daar mogelijk twee factoren aan ten grondslag liggen.
Ten eerste worden we meer dan ooit geleefd door de waan van de dag. Wat vroeger in tijd als een week voelde, voelt nu als een etmaal. De multimediale communicatie dwingt ons continue om meteen op alles te reageren. Eerst per mail maar als de reactietijd oploopt gaan we Whatsappen of sms’en.
Ten tweede; nagenoeg iedereen doet het, zowel zakelijk als privé… De privé-agenda van een gezin met kinderen is zo mogelijk nog strakker gepland dan die tijdens het werk, nog maar niet te spreken over gezinnen met meerdere thuisadressen. Sprake van herstellen tijdens het weekend is er nauwelijks nog.
Moeten we nu werkelijk met z’n allen 100 worden om ons leven af te krijgen?
Ik ga me persoonlijk in ieder geval voornemen om het komende jaar een stuk bewuster te gaan beleven. Mogelijk kost me dat wat moeite, maar ik heb het gevoel dat het me in ieder geval ook genoeg gaat opleveren. Hoe ik het ga doen weet ik nog niet maar als u daar goede tips in heeft, verneem ik die graag. We zijn immers niet snel te oud om van elkaar te leren.
Voor tips: toin.saris@sarisenpartners.nl